مفهوم شهر و برنامه‌ریزی شهری
مفهوم شهر و برنامه‌ریزی شهری
شهر, مكان زندگی و معیشت شهری و جایی است كه در آن پدیده‌های ساخته دست انسان بر محیط طبیعی غلبه دارد.
بر اساس سرشماری‌های هندوستان, جایی شهر محسوب می‌شود كه بیش از پنج هزار نفر جمعیت داشته باشد و بیش از 75 درصد از جمعیت آن به فعالیت‌های غیركشاورزی اشتغال داشته باشند و تراكم آن نیز بیش از هزار نفر در هر كیلومتر مربع باشد. البته در این مورد استثناهایی نیز وجود دارد.
برنامه‌ریزی شهری را می‌توان هنر شكل دادن و هدایت و "رشد طبیعی شهر" دانست, امری كه به موجب آن ساختمان‌ها و محیط‌های گوناگون ایجاد می‌شود تا به نیازهای مختلف اجتماعی, فرهنگی, اقتصادی و گذران اوقات فراغت و . . . پاسخ دهد و شرایط سالمی را برای زندگی طبقه ثروتمند و فقیر از نظر كار, تفریح و استراحت فراهم آورد و از این طریق موجب بهبود زندگی اقتصادی و اجتماعی اكثریت افراد بشر شود. ارسطو, زمانی این نظر را ابراز داشت كه "شهر باید به منظور تامین امنیت و خوشبختی ساكنانش ساخته شود" این در حالی بود كه افلاطون نیز گفته وی را چنین بیان كرده است: "شهر جایی است كه انسان‌ها برای نیل به عاقبتی شرافتمندانه, به طور مشترك در آن زندگی می‌كنند."
اصطلاح برنامه‌ریزی شهری هم برای برنامه‌ریزی شهرهای جدیدی- شهرهایی كه در زمینی بكر و دست نخورده ایجاد می‌شوند- و هم برای توسعه و بهبود شهرهای موجود در گسترش آنها بكار می‌رود
|