مقدمه ای برمعماری بین النهرین

[melina]

یکی از مراکز تمدن قدیم ُ بین النهرین است ُ که به وسیله رودخانه های دجله و فرات مشروب می گردد. نخستین تمدن شناخته شده این سرزمین را سومریان تشکیل می دادند اما نژادهای مختلف دیگری هم با منشأ و زبان متفادت از جمله بابلیها ، آشوریها ، اکدای ها و ... در این منطقه اقامت داشتند.
تقریباً در اوایل هزاره چهارم پیش از میلاد مسیح ، حادثه ی عظیم در بین النهرین به وقوع پیوست و آن سکون شدن دره های بزرگ رودخانه ها بود . پس از این حادثه بود که نوشتن ، هنر ، معماری ساختمانی و شکل های جدید حکومتی پدیدار گردید .
معماری سومر در خدمت معابد و برعکس آن معماری مصر در خدمت آرامگاه های پادشاهان مصری بوده است . در حقیقت معماری و هنر سومریان را مذهب تأیین می کرد ، به عنوان مثال ، نقشه شهر ، این مرکزیت خدا را در زندگی خود نشان می داد . زیرا معبد خدا هسته ساختمانی با عظمت آن را تشکیل می داد.
این معبد نه فقط کانونی برای این شهر بلکه مرکز فعالیت های اداری و اقتصادی آنان نیز بود. معبد در واقع مرکز قلمرو خدایی بود که در نزد مردم، زمین دار و رمه دار بزرگ و ثروتمند و نگهبان شهر به شمار می رفت.
برجسته ترین بخش مجتمع و در واقع شناخته شده ترین ساختمان در دره بین النهرین معبد بود که زیگورات نامیده می شد. زیگورات در زمان سومریها به معنای کوه بوده است و برخی ، این ساختمان ها را پلکان هایی از آسمان توصیف کرده اند.
زیگورات بنای پله پله ای است که عرض و طول هر طبقه از طبقه ی پایین تر ، کمتر است . از معروف ترین زیگورات ها ، زیگورات اور و زیگورات چغارزنبیل است